ปี 1975 ดร.โรเบิร์ต แลงได้ย้ายเข้าไปอยู่ในอพาร์ทเมนต์หลังใหม่ เขาได้พบว่าเพื่อนบ้านของเขาในอพาร์ทเมนต์หลังนั้นไม่คิดจะปล่อยเขาให้อยู่ ตามลำพัง หลัง จากปลงกับสภาพทางสังคมที่ซับซ้อนรอบตัวแลงก็ยอมรับความจริงและเริ่มผูกมิตร กับเพื่อนบ้าน ระหว่างที่เขาพยายามสร้างที่ทางของตัวเอง
มารยาท และสุขอนามัยที่ดีของแลงก็เสื่อมถอยลงพอๆ กับอาคารหลังนี้ แสงไฟดับวูบ ลิฟท์ไม่ทำงาน แต่งานเลี้ยงก็ยังเดินหน้าต่อไปผู้คนเป็นปัญหา เหล้า คือเงินตรา เซ็กส์คือยาอมฤต หลังจากนั้น ระหว่างที่เขานั่งอยู่ริมระเบียง กินสุนัขของสถาปนิก ในที่สุด ดร.โรเบิร์ต แลงก็รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่บ้านเสียที!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น