สารคดีที่จะตีแผ่ชีวิตโสเภณีให้คุณได้รับรู้!!!
WHORE’S GLORY กระแสสำนึกของกะหรี่รันทด
สารคดีกะหรี่สามชาติ นางงามตู้กระจกในกรุงเทพ ซ่องสล้มในบังคลาเทศ และโซนพิศวาสในเมกซิโก
สิ่งที่งดงามในหนังเรื่องนี้คือการที่มันก้าวข้ามแนวคิดทำนองชีวิตกะหรี่ช่างรันทดหดหู่ นี่ไม่ใช่หนังแบบชูสิทธิมนุษยชนกดขี่ด้วยการทำให้เห็นว่ากะหรี่ถูกทำร้ายอย่างไร ไม่มีอารมณ์ดราม่าฟูมฟาย (หรือมีก็แต่พองาม) ในขณะเดียวกันนี่ก็ไม่ใช่เรื่องจริงผ่านจอที่จะพาเราไปคลายปมธุรกิจค้ากามทั่วโลกที่ืบสาวโยงใย หนังเป็นแค่หนังในทำนอง ดูเอาเถิดว่ากะหรี่ทำอะไรในแต่ละวัน พวกนางคิดอย่างไร แล้วลูกค้าของพวกนางคิดอย่างไร
อย่างไรก็ดี สายตาของหนังก็ชวนให้สงสัยในฐานะสาคดีอยู่มิใช่น้อย โดยเฉพาะในส่วนของกรุงเทพ ที่ถ่ายทำออกมาได้หมดจดงดงามราวกับกล้องไม่มีอยู่ และได้กวาดเก็ยภาพชีวิตอย่างไม่เก้อเขิน ทั้งของบรรดาสาวๆและบรรดาลูกค้าของเธอ หนังอาจจะมีบทสัมภาษณ์อยู่ระปราย แต่หลายฉากเปิดใจเฉพาะกลุ่ม นั่นดูละเมียดละไมไม่เขินกล้องจนแอบคิดไม่ได้ว่านี่น่าจะเซตกันมา
อย่างไรก็ดีการเซตไม่ใช่ปัญหา (ในส่วนของบังคลาเทศมีทั้งฉากแม่เล้าแนะนำเด็กๆของเธอเรื่องวิธีรับแขก เลยพ้นรุนแรงถึงขนาดมีฉากการประกอบวิชาชีพให้เห็นจะๆระดับFull Frontal ) เพราะดูเหมือนเอาเข้าจริงโสเภณีในหนังเรื่องนี้้วนวางตัวเองในฐานะ ‘คนทำงาน’ ที่ไม่ได้ยี่หระอะไร บรรดาน้องๆในกรุงเทพผลัดเปลี่ยนกันเล่าเรื่องคู่รักของตัวเอง ที่เอาไม่รู้เวล่ำเวลา หรือนกเขาไม่ขัน ในขณะที่แม่เล้าก็เล่าเรื่องการที่สาวๆของเธอขายบริการไปซื้อบริการหนุ่มๆในอีกที่ ในบังคลาเทศ ตึกแถวแออัดที่หนาแน่นไปด้วยโสเภณี แม่เล้ากับสามีและลุกสาวเล็กๆจองเธอพูดหน้ากล้องอย่างไม่ยี่หระ ว่ายังไงซะก็ไม่มีใครแต่งงานกับลูกสาวแม่เล้าอดีตกะหรี่แน่ๆ และเมื่อโตขึ้นเธอก็จะต้องถูฏทำร้ายจากสังคมอยู่ดี ประสาอะไรในเมื่อโตในซ่อง โตขึ้นเธอก็จะเป็นโสเภณีโดยแน่นอน หรือเมื่อมีโสเภณีหน้าใหม่ เราก็ไม่ได้เห็นอาการฟูมฟายขายตัวอะไร พวกเธอมาทำงาน ขายของเก่าเป็นเวลาหนึ่งปี จากนั้น เธอจะได้เงินส่วนแบ่งของตัวเอง เช่นเดียวกันๆกับสาวๆในเดอะโซน เธอกำหนดชัดถึงขนาดว่า เพิ่มท่า เพิ่มห้าสิบเปโซ ถ้าบ๊วบคิดเพิ่มร้อยนึง ไม่ว่าเสร็จหรือไม่ ครบเวลาคุณต้องเดินแข็งปํ๋งออกจากห้องของพวกเธอ แม้พวกเธอจะแก้ผ้าเต้นกลางบาร์ได้ แต่เธอก็ไม่ได้เป็นทาสของใคร เธออาจพอใจจะหลับบ้านไปเลียจิ๋มให้เพื่อนสาวมากกว่า
ถึงที่สุด โสเภณีในเรื่องจึงถูกจัดเป็น คนทำงาน ประกอบอาชีพค้ากามของจริงไม่เพียเท่านั้น ลุกค้าของพวกเธอก็เป็นพวกคนที่มาซื้อบริการจริงๆ บางคนอาจจะอยากเอาตูด บางคนอาจอยากให้บ๊วบนอกถุง พวกเขายินดีจ่าย บางคนก็เพื่อสนทนา บางคนก็เพื่อมานั่งมองสาวๆเฉยๆ เมียไม่รัก อยากเปลี่ยนบรรยากาศ สารพันปัญหา
เราไม่ได้เห็นแมงดาค้ากามตบตีโสเภณี แต่เห็นชุมชนกะหรี่ถอ้ยทีถ้อยอาศัย(แต่พร้อมจะตบกันแหลก)ในบังคลาเทศ หรือกะหรี่ชนชั้นกลางในกรุงเทพนี่มีสามีเป็นเสี่ย ได้เห็นคนเชียร์แขกที่ทำหน้าที่ของตนอย่างสะบัดช่อ หรือเห็นสาวๆในเดอะโซนเล่าว่าวันนี้จะเลิกเป็นกะหรี่แล้วค่ะ หนังวางตำแหน่งพวกเธอในฐานะ sex worker และพวกเธอถึงไม่ภาคภูมิใจ แต่ก็ไม่ได้เกลียดตัวเอง ฉันเงี่ยน ฉันอยากเอา ฉันอยากเสร็จ ฉันได้ตังค์ด้วย มันก็เข้าท่าดี กะหรี่เมกซิโกที่เดินสายขายตัวทั่วประเทศพูดหน้ากล้อง
และหากจะมีขั้วตรงข้ามที่ปรากฏในหนังเรื่องนี้ล่ะก็มันคือ ศาสนาต่างหาก หนัเปิดฉากแรกด้วยกะหรี่สามประเทศ ประกอบพิธีกรรมศาสนา สาวๆไฮคลาสไหว้ศาลพระภูมิก่อนตอกบัตรไปทำงาน โสเภณีบังคลาเทศ ปฏิเสธการบ๊วบ เพราะ ‘ปากของฉันเก็บไว้ท่องคัมภีร์’ ในขระที่สาวๆเมกซิโกนับถือ เทพีแห่งความตาย พวกเธอทุกคนมีรูปเคารพในห้อง เป็นรูปโครงกระดูกสตรีถือเคียวยาว บูชาเจ้าแม่แล้วคุณจะตายดี เชื่อดิฉันเถอะ ตั้งแต่ไหว้เจ้าแม่ ฉันไม่เคยโดนกระทืบอีกเลย หากการปรากฏของศาสนาในเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องของการกดขี่ทำลาย แต่กลับแนบสนิทกับชีวิตติดจิ๋มของพวกเธออย่างยิ่ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น